مسعود زادسر - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
محمودرضا حقی فام - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر
مریم بنده ای - شرکت توزیع نیروی برق سیستان و بلوچستان

استفاده از انرژی بادی سبب کاهش آلودگی هوا و co2 می شود، اما واحدهای تجدیدپذیر دارای بینظمی و عدم قطعیت ذاتی میباشند. این موضوع اغلب وارد کردن منابع تجدیدپذیر را در مطالعات مختلف دچار مشکل میکند. در این مقاله با ارایه مدلی برای ارزیابی قابلیت اطمینان نیروگاه بادی با در نظر گرفتن عدم قطعیت نیروگاه بادی، با استفاده از روش مونت کارلو، شاخص های ارزیابی قابلیت اطمینان شبکه های توزیع در حضور نیروگاه بادی، بدست آمده است و در انتها تاثیر نفوذ توربین های بادی بر شاخصهای ارزیابی قابلیت اطمینان، مورد بررسی قرار گرفته شده است. روش ارایه شده در این مقاله میتواند مبنایی برای ارزیابی قابلیت اطمینان شبکه های توزیع با وجود نیروگاه های بادی قرار گیرد. فیدر 20 کیلوولت شیب آب زابل به عنوان شبکه مورد مطالعه انتخاب شده است. همچنین از اطلاعات وضعیت سرعت باد در ایستگاه بادسنجی لوتک زابل برای مدل نیروگاه بادی استفاده شده است. برای اجرای الگوریتم ارایه شده، نرمافزار MATLAB ، به کار گرفته شده است.

ارزیابی قابلیت اطمینان،شبکه های توزیع، عدم قطعیت نیروگاه های بادی، مدل ارزیابی قابلیت اطمینان نیروگاه بادی، روش مونت کارلو