رضا سلیمی بنی - گروه مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت، واحد الکترونیکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فریبا گرجی زاده - گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده علوم انسانی، واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران، ایران
حمید حسینی منش - گروه دکترای مدیریت، دانشکده مدیریت صنعتی، واحد بین الملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران

توسعه سیستم های اطلاعاتی و دولت الکترونیک نیازمند مقدار زیادی منابع استراتژیک و مالی است که کشورهای در حال توسعه معمولا فاقد آن هستند. در مواجهه با چنین چالش هایی، برخی از کشورها توسط اهدا کنندگان کمک های بین المللی پشتیبانی می شوند. بخش عمومی دولت در سالهای اخیر در تعداد قابل توجهی از کشورها موضوع ارزیابی مجدد کامل بوده است. مسایلی از قبیل همکاری درون سازمانی و نوآوری مدیریتی درطول فرایند مدرنیزه کردن به تدریج در صف مقدم عمل و پژوهش قرار گرفت. به طور خاص، تعدادی از کشورها اخیرا بخش های عمومی خود را پیرامون شبکه های کم و بیش رسمی و یا اشکال ترکیبی درون سازمانی باسازی کردند، که اغلب توسط یک مجموعه نظارتی هدایت می شود و توسط توافق نامه همکاری کنترل می شود. منابع موجود در روابط درون سازمانی در بخش عمومی همراه با توسعه این قبیل توافق نامه های همکاری و اشکال نوآورانه سازمانی تکامل می یابند.

دولت الکترونیک، کمک های بین المللی، معیار سنجش، پایه نویسی، عدم پایایی