نگار خطیبی - گروه حسابداری، دانشکده حسابداری و مدیریت، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت ، ایران
سینا خردیار - استادیار گروه حسابداری،دانشکده حسابداری و مدیریت، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی ، رشت، ایران

افزایش تاکید بر عملکرد بخش عمومی در چند سال اخیر موجب بهبود سازوکارهای موجود برای ادای مسیولیت پاسخگویی گردیده است. در این میان نقش گزارش های مالی دولت به عنوان ابزار ایفای مسیولیت پاسخگویی عمومی برجسته است و همانگونه که در مفاهیم نظری گزارشگری مالی بخش عمومی آمده است هدف اساسی کمک به این بخش برای ایفای وظیفه پاسخگویی در مقابل ملت است. گزارشگری مالی از مهم ترین ابزارهایی است که به مسیولین بخش عمومی کمک می کند تا بتوانند نحوه ایفای وظایف خود را به ویژه در زمینه تامین منابع عمومی و مصارف آن برای خدمت رسانی به گونه ای کارا، اثربخش و با رعایت صرفه اقتصادی نشان دهد. هدف از این مقاله بررسی تفاوت های نظام گزارش گری درمبانی حسابداری (باتاکیدبرمسیولیت پاسخگویی) در بخش عمومی می باشد. که در این خصوص عدم وجود چارچوب نظری و مفهومی ، قوانین و مقررات موجود در نظام مالی و محاسباتی، استاندارد ها و روش های حسابداری دولتی ، عدم اجرایی شدن کامل بودجه ریزی عملیاتی، عدم اجرایی شدن حسابرسی عملکرد در بخش دولتی و تنوع روشهای شناسایی دارایی ها و همچنین استهلاک , موجب برخی تفاوت ها می شود. از این رو، حرکت از سیستم حسابداری نقدی به سیستم حسابداری تعهدی و اصلاح نظام بودجه بعنوان راهکارهای زمینه ساز، مد نظر قرار گرفته است. به کارگیری حسابداری تعهدی موجب تهیه اطلاعات سودمندتر برای بهبود تخصیص منابع، افزایش پاسخگویی، افزایش شفافیت اطلاعاتی و ایجاد آگاهی نسبت به اثرات اقتصادی می شود. گذشته از آن، به کارگیری حسابداری تعهدی هزینه، زمان و تخصصی ویژه می طلبد که باید مورد ملاحظه قرار گیرد.

مبانی حسابداری، حسابداری نقدی، حسابداری تعهدی، مسیولیت پاسخگویی، گزارشگری مالی