فرهاد صالحی

اساسا سند عبارت است از هر نوشته که در مقام دعوا یا دفاع قابل استناد باشد و یک نوشته را در صورتی می توان به مفهوم اصطلاحی سند داشت که از جمله دارای امضای اثر انگشت و یا مهر شخصی باشد که سند به او نسبت داده شود. اسناد به عادی و رسمی تقسیم می گردد. سند رسمی سندی است که در اداره ثبت اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا در نزد سایر مامورین رسمی در حدود صلاحیت آنها و بر طبق مقرات قانونی تنظیم شده باشد از سوی دیگر، بحث پیرامون اسناد تنظیم شده در خارج کشور در مواد 1295 و 1296 ق.م آمده است که در این میان می بایست وکالت نامه های تنظیمی در خارج از کشور به تایید و امضای مقام مسیول سفارت و یا کنسول گری ایران رسیده و آن را تایید کرده باشد و همچنین برای اعتبار حقوقی آن، امضای مقام مسیول سفارت را نیز وزارت امور خارجه در ایارن تایید نماید. در واقع این تحقیق تلاش دارد تا علاوه بر تعریف مبانی نظری تحقیق از جمله مفهوم سند، ارکان و اقسام آن و نحوه ثبت رسمی آن هم به استناد وکالت نامه های تنظیمی در سفارت خانه ها و کنسول گری خارج از کشور بپردازد. لذا مهم ترین پرسش این تحقیق شامل این است که چگونه می توان به استناد وکالت نامه های تنظیمی در سفارت خانه های خارج از کشور توسط یک مامور، اعتبار یک سند را تایید کرد در واقع به لحاظ حقوقی، سند تنظیم شده در سفارت خانه ها و کنسول گری، آن هم به اعتبار وکالت نامه ها، دارای ابهامات حقوقی فراوانی می باشد. بنابراین در این تحقیق، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، به توصیف شرایط وکالت نامه های تنظیمی در خارج از کشور، شرایط مامور رسمی کنسول گری، نحوه صدور سند، اعتبار و احراز هویت موکل و.. پرداخته ایم.

سند رسمی، ثبت سند، وکالت نامه تنظیمی، سفارت نامه، کنسول گری