وحید حسنی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند
افشین قربانی پارام - عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند

همواره، بشر در مواجهه با پدیده های نو، اعم از کشفیات و اختراعات، نگاهی مبتدی و اغلب ناشیانه داشته است البته، شکی نیست که نگاهی مبتدیانه به پدیده ای نو، نگاهی طبیعی است. اما چنانچه این نگاه مبتدیانه بیش از حد به طول بیانجامد. موجب بروز چالش ها و اشتباهات فراوانی می شود. به عبارت دیگر، یک پدیده ی نو را باید با ابزار علمی لازم مطالعه و بررسی نمود. این بررسی علمی است که ما را قادر می سازد تا از اشتباهات ناشیانه پرهیز کنیم. معماری، به عنوان یک هنر، همواره زمینه ای مساعد برای بروز سبک های جدید و خلاقانه است. سبک شناسی در معماری می تواند مانع بروز خطا در مواجهه با سبک های نو شود. یکی از این سبک های جدید و مدرن امروز سبک دیکانستراکشن است. این نگارش در پی آن است که با مطالعه فلسفه ی سبک دیکانستراکشن به روشی علمی به بررسی نحوه ی برخورد معماران ایرانی با این سبک پرداخته و آن را نقد کند. در واقع این مقاله ن شان خواهد داد که معماران ایرانی با درکی نادرست از این سبک جدید در پی اجرای عملی ان بوده اند.

دیکانستراکشن، سبک شناسی، معماری ایران