هدیه آذرافروز - دانشجوی کارشنای ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند
افشین قربانی پارام - دکترای معماری استاد و عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی دماوند

در اوایل قرن 14 هجری شمسی معماری ناب ایرانی پس از گذشت از زنجیره ای مستحکم و پیوسته در طی تاریخ معماری ایران، دچار اختلال شد. در ابتدا پدیده ای به نام تجدد و به دنبال آن ملیت گرایی این زنجیره را شکست و توابع آن گریان گیر فرهنگ جامعه ایران نیز شد. در معماری معاصر ایران در دوره ی پهلوی اول، دو رویکرد مدرنیسم و ملیت گرایی دیده می شود که آشکارا در ابتدا تحت تاثیر گرایش های غربی است و نشان دهنده ی تبعیت افراطی از سبک معماری غرب در معماری معاصر ایران است این امر در راستای نادیده گرفتن ارزش های اسلامی ایرانی به تقلید کورکورانه از نمونه های غربی می باشد. در دوره ی پهلوی دوم، به دستور شاه معماران گرایش خاصی به سنت معماری ایران پیدا کردند اما این رویکرد نه تکرار یا تقلید عناصر معماری، بلکه بیشتر با درونی کردن آن شکل گرفت.

سبک معماری ملی، معماری معاصر ایران، معماری غرب