کاهش سطح مقطع راداری در پارچه های حلقوی تاری سوراخ دار پوشش داده شده با پلی آنیلین

امروزه با پیشرفت دستگاه های شناسایی الکترونیکی از قبیل رادار و مادونقرمز، قابلیت شناسایی و کشف اهداف توسط جنگ افزارهای زمینی و هوایی افزایش یافته است؛ بنابراین دستیابی به فناور ی استتار در برابر امواج و مهمتر از آن نیاز به پوششهایی که قادر به کاهش یا حذف اثرات نامطلوب و مخرب این امواج را دارند، اهمیت فراوانی یافته است. این پژوهش به بررسی اثر ساختار بافتهای سوراخدار حلقوی تاری پوشش داده شده با پلی آنیلین بر اتلاف و جذب امواج الکترومغناطیس میپردازد. برای نیل به این منظور، 5 نمونه پارچه با ابعاد سوراخ-های متفاوت تولید گردید. آزمایشهای جذب و انعکاس امواج به کمک تجهیزات موجبر، در محدوده بسامد 8 تا 12 گیگاهرتز بر روی نمونه ها انجام شد . نتایج نشان داد ابعاد سوراخها و همچنین پوشش پلیآنیلین، به عنوان جاذب، نقش اتلافی را در رابطه با امواج برخوردکننده ایفا کرده و بر روی میزان جذب و انعکاس امواج تاثیرگذار بودند؛ بطوریکه با کاهش ابعاد سوراخ میزان عبور امواج کاهش و میزان اتلاف موج بیشتر خواهد شد.

Keywords:

امواج الکترومغناطیس , استتار , پلی آنیلین , پارچه حلقوی تاری , کاهش سطح مقطع راداری