تاثیر پذیری از پاپوش های سنتی گیلان در طراحی لباس

در مطالعه تاریخ جوامع بشری، واژه هایی نظیر گیوه، چوموش و چارق همگی جز اصطلاحاتی هستند که انسان ها پس از رهایی از سبک زندگی نخستین، از آنها بعنوان پوشش برای حفاظت از پا مورد استفاده قرار می دادند. پاپوش های اولیه بسیار ساده بوده، و غالبا از ترکیب یک تخته چوب بعنوان کف و یک تکه چرم بعنوان بند ساخته می شدند. اما با گذر تاریخ انسانها دریافتند که در کنار مساله محافظت از پا، مساله راحتی پاپوش ها نیز باید مورد توجه قرار گیرد ولذا آن هنگام بود که کفش هایی نظیر گیوه بوجود آمدند. گیوه انواع مختلفی دارد و با گذشت سال های زیاد، و روی کار آمدن کفش های زیبا و راحت امروزی هنوز هم در بسیاری از مناطق ایران زمین جایگاه خود را حفظ کرده است. پاپوش های سنتی ایران، از جمله پاپوش هاس سنتی استان گیلان به لحاظ طرح و فرم از نبوغ و زیبایی بالایی برخوردار می باشند لذا در این مطالعه سعی شده تا با مروری بر پاپوش های زنان و مردان منطقه شمال ایران (گیلان) و با تاثیر پذیری از فرم آنها، طرح های لباس نوآورانه و خلاق طراحی و تولید شود. طرح های حاصله از روح و اصالت پرمحتوایی برخوردار بوده که این ریشه در ذات پاپوش های ایرانی دارد.