اثر نسبت مولی پلی ال به زنجیره افزا در خواص پلی یورتان حافظه شکلی برپایه ی پلی اتیلن گلیکول

تاکنون پژوهشهای مختلفی در زمینه پلی یورتان های حافظه شکلی انجام شده است، با توجه به اهمیت خاصیت آبدوستی پلیمر، عدم سمیت پلیمر و کاهش هزینه در انتخاب مواد اولیه در کاربردهای پزشکی، در این پژوهش بررسی خاصیت حافظه شکلی پلی یورتان سگمنته برپایه پلی اتیلن گلیکول با وزن مولکولی 2000g/mol ، هگزا متیلن دی ایزوسیانات((HDI به عنوان دی ایزوسیانات آلیفاتیک و 1و-4بوتاندی ال((BDO به عنوان زنجیره افزا و تغییر نسبت مولی پلی ال به دیال درنظرگرفته شد. مقدار دی ایزوسیانات در تمام نمونه ها ثابت درنظرگرفته شد و اثر تغییر نسبت مولی پلیال به زنجیره افزا توسط آزمون گرماسنجی پویشی تفاضلی و تست حافظه شکلی بررسی شد. نتایج حاصل از گرماسنجی پویشی تفاضلی نشان داد که انتخاب PEG به عنوان بخش نرم پلیمر، میتواند منجر به ایجاد پلیمری با دمای انتقال((Ttrans برپایه ی دمای ذوب((Tmپلیمر شود. همچنین افزایش در میزان نسبت مولی دیال به پلیال باعث افزایش میزان جدایش فاز شده و بهبود خواص حافظه شکلی پلیمر را در پی داشت. افزایش درصد مولی پلیال به زنجیره افزا و همچنین کاهش درصد HSC، منجر به کاهش Tmشد.

Keywords:

پلی یورتان سگمنته , اثرحافظه شکلی , پلی اتیلن گلیکول , زیست پزشکی , زیست سازگاری