نسیم زرین - کارشناسی ارشد گرایش الیاف پلیمری، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین توانایی - عضو هییت علمی، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی اصفهان
امیر عبدالملکی - پژوهشکده نانوتکنولوژی و مواد پیشرفته، دانشگاه صنعتی اصفهان
مهدی بازرگانی پور - عضو هییت علمی، دانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان

در این پژوهش به بررسی امکان الکتروریسی نانوالیاف 3و-4پلی اتیلن دی اکسی تیوفن (PEDOT) از مونومر آن پرداخته شده است. به این منظور راهکارهای متفاوتی برای امکان پذیرکردن الکتروریسی آن انجام شد. ابتدا امکان تولید نانوالیاف PEDOT به صورت خالص بررسی شد. با توجه به ناموفق بودن الکتروریسی از پلی آکریلیک اسید (PAA ) به عنوان پلیمرکمکی استفاده گردید. پس از انجام آزمایشات به صورت سعی و خطا، کسب شرایط مناسب الکتروریسی دو محلول EDOT/PAA با نسبت 50:50 و 67 :33 نانوالیاف امکانپذیر گردید. سپس اکسید کردن وب نانوالیاف یاد شده از طریق دو روش مستقیم (جمع آوری نانوالیاف در حمام پلیمریزاسیون حاوی اکسیدان) و روش غیر مستقیم (قرار دادن وب نانوالیاف در محلول اکسیدان) مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج حاصله نانوالیاف PEDOT/PAA (67:33) دارای کمترین قطر 298,6 نانومتر می باشد. همچنین از میان نمونه های تولید شده وب PEDOT/PAA (50:50) اکسید شده با فریک کلراید 6 آبه ی 2 مولار دارای بالاترین رسانایی 0/16 S/cm می باشد. رسانایی الکتریکی لایه ی نانوالیاف PEDOT به دست آمده با الکترولیت پلی آکریلیک اسید به عنوان پلیمر کمکی در مقایسه با الکترولیت پلی استایرن سولفونات که در تحقیقات مشابه به عنوان پلیمر کمکی به کار گرفته شده است (بدون استفاده از دوپنت) به صورت چشمگیری بالاتر می باشد.

پلیمرهای رسانا، الکتروریسی، EDOT ، PEDOT