زینب اسکافی - دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، دانشگاه گیلان،رشت، گیلان،
جواد مختاری - دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، دانشگاه گیلان،رشت، گیلان،
مرجان عباسی - دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، دانشگاه گیلان،رشت، گیلان،

نانوالیاف کامپوزیتی زیستی از دو پلیمر کیتوسان و ژل آلویه ورا، با استفاده از روش الکتروریسی به منظور کاربردهای پزشکی تولید شدند. ریخت شناسی و ساختار شیمیایی نانوالیاف با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین رفتار تخریبپذیری و پاسخگویی سلولی برون تن (In vitro) وبهای نانولیفی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. تصاویر SEM نانوالیاف الکتروریسی شده کیتوسان، کیتوسان/ ژل آلویه ورا (99:1) و کیتوسان/ ژل آلویه ورا (98:2) به صورت یکنواخت و عاری از بید بوده و میانگین قطری الیاف به ترتیب 147/2 ± 55/99، 102/7 ± 23/72 و 110/4 ± 38/47 نانومتر به دست آمد. تخریب پذیری کیتوسان با اضافه شدن ژل آلویه ورا ، خصوصا در نانوالیاف کیتوسان/ ژل آلویه ورا (98:2) افزایش یافت. علاوه بر این، تست In vitro نشان داد، این نانوالباف کامپوزیتی زیستی با سلولهای فیبروبلاست NIH 3T3 سازگاری سلولی مناسبی را دارند. بنابراین نانوالیاف کیتوسان/ ژل آلویه ورا تولید شده قابلیت استفاده در کاربردهای پزشکی را دارا میباشند.

آلویه ورا، الکتروریسی، تخریب پذیری، زیست سازگاری، کیتوسان