سپیده کاویانی - گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
عدنان نصری - گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

شبکه های حسگر بیسیم کاربردهای مهمی در بخش های علمی، پزشکی، بازرگانی، و حوزه های نظامی دارد. کاربرد آن در زمینه پزشکی نیز قابل توجه است. پیشرفت های اخیر در الکترونیک موجب پیدایش حسگرهایپزشکی هوشمند و کوچک شد، که توانایی نظارت و حس کردن محیط پیرامون خود را دارند. همچنین نیازمند ارسال داده ها به سرور خارجی هستند که داد هها را ذخیره و آنالیز میکند. از آن جا که باتری های آنها کوچک هستند و انرژی محدودی دارند و در اکثر مواقع غیر قابل تعویض هستند بنابراین مصرف انرژی در این شبکه ها از اهمیت بالایی برخوردار است. پس اگر حسگرها به خوبی تنظیم و تعیین شوند یک شبکه میتواند بسیار موثر بوده و چندین یا حتی چند سال کار کند. نظارت بر داده های سالم با انرژی محدود و انتقال آن به سمت مقصد با حفظ کیفیت خدمات عوامل مهمی هستند که برای مسیریابی موثر این شبکه لازم است. تعداد زیادی پروتکل مسیریابی پیشنهاد شده وجود دارد که بر مبنای عوامل مختلفی مانند مکان داده ها qosو... هستند .این مقاله انواع مختلفی از پروتکل های مسیریابی که برای شبکه های حسگر بیسیم بدنی وجود دارد را با توجه به تجزیه و تحلیل مزایا و معایب هریک از آن ها مورد بررسی قرار میدهد. هدف از روش های مسیریابی کاهش مصرق انرژی و افزایش طول عمر شبکه های بی سیم بدنی است

شبکه ی حسگر بیسیم، شبکه ی حسگر بدنی بیسیم، مسیریابی، انرژی باقیمانده گره، طول عمر شبکه