هدیه شنبدی - کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه تعلیم و تربیت

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش فلسفه برای کودکان بر تداوم یادگیری در بزرگسالی انجام شد. در پژوهش حاضر از روش ترکیبی کمی و کیفی آمیخته، با رویکرد اکتشافی برای جمع آوری اطلاعات و داده ها به صورت توامان اجرا شده است. در تحقیق کیفی از روش استنتاجی که به تحلیل تاثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر تداوم یادگیری در بزرگسالی و در مرحله کمی به بررسی تاثیر آموزش فلسفه به کودکان بر تفکر انتقادی از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش با گروه کنترل استفاده کردیم؛ جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان سال ششم دوره ابتدایی در شهرستان آبادان بوده اند. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای، تعداد دو کلاس و از میان آن ها به صورت تصادفی یک کلاس به عنوان گروه گواه و یک کلاس به عنوان گروه آزمایش در نظر گرفته شد. گروه آزمایش12جلسه و90 دقیقه آموزش فلسفه (فلسفه ورزی) دریافت نمود و گروه کنترل هیچ آموزشی در این زمینه دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس(2003) بود. تحلیل داده ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش فلسفه به کودکان تاثیر معنی داری بر تفکر انتقادی دارد. همچنین آموزش فلسفه بر ابعاد تفکر انتقادی اثر معناداری دارد. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل داده های کمی که تکمیل کننده تحلیل پژوهش کیفی است، بیانگر این است که برنامه آموزش فلسفه برای کودکان تاثیر مثبتی بر تفکر انتقادی دانش آموزان دارد و موجب بهبود بازده یادگیری سطح بالای در دانش آموزان گردیده که می تواند تا بزرگسالی تداوم یابد.

فلسفه برای کودکان، تفکر انتقادی، یادگیری مداوم، روش ترکیبی