محمدرضا سرمدی - دانشگاه پیام نور تهران جنوب/ عضو هیات علمی، گروه علوم تربیتی
زبیده سارلی - دانشگاه پیام نور تهران جنوب/ دانشجوی دکترای تخصصی رشته فلسفه تربیت، گروه علوم تربیتی
برزو مولایی پارده - دانشگاه پیام نور تهران جنوب/ دانشجوی دکترای تخصصی رشته فلسفه تربیت

امروزه نمی توان، نقش آموزش و پرورش را برای آینده جامعه کم اهمیت شمرد. بنیان همبستگی اجتماعی، پیشرفت اقتصادی، توسعه پایدار، تعالی انسانیت، صلح و دوستی همگی به آموخته ها وآموزه های آموزش و پرورش وابسته است. لیکن آموخته های دوران مدرسه، برای نیل به چنین اهداف متعالی، نارسا جلوه می کند. درنتیجه، یک بازاندیشی بنیادی در ساختار، روش ها، محتوی، شیوه های سازماندهی و به ویژه تمرکز بر ارتباط نظریه ها و رویکرد های فلسفی (لیبرالیسم، پیشرفت گرایی، پایدارگرایی، انسان گرایی، رادیکالیسم و ...) با آموزش و یادگیری مداوم ، ضرورت دارد. به گونه ای که فرد در یک فرایند دایمی، آگاهانه و مسیولانه، درگیر یادگیری شود و تعهد خود را نسبت به خود آموزی از طریق ایجاد، تقویت وتثبیت رویکرد یادگیری مداوم ارتقا دهد .در این مقاله ضمن بیان مفاهیم تربیت ، آموزش ، یادگیری و به ویژه یادگیری مداوم و اهمیت و ضرورت آن، به تحلیل و بررسی ارتباط نظریه ها و رویکرد های فلسفی (لیبرالیسم، پیشرفت گرایی، پایدارگرایی، انسان گرایی، رادیکالیسم و ...) با آموزش و یادگیری مداوم به روش توصیفی- تحلیلی خواهیم پرداخت.

نظریه ها ، رویکرد های فلسفی، آموزش ، یادگیری مداوم