مریم برهمن - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

یادگیری جزء نیازهای هر فرد از بدو تولد می باشد و همواره به صور مختلف و در قرن معاصر در یکی از ضروری ترین مقسم های خود به صورت یادگیری مداوم جلوه نموده است. از تعریف کمیسیون بین المللی آموزش و پرورش می توان سه رکن توسعه فردی، اجتماعی و اقتصادی را برای آن لحاظ نمود. با وجود اهمیت و ضرورت ارکان مذکور و ارتباط آنها، لازم است سوء استفاده هایی که در ظاهر، اهداف یاد شده و در واقع امر، اهداف دیگری را به دنبال دارند را پیش بینی نموده و مراقب بود. روسو با انتقاد از نتایج منفی تربیت اشرافی، فریره با ایده سوادآموزی آگاه سازی در برابر آموزش بانکی، مارکوزه با بررسی نیازهای درست و غلط، بوبر با انتقاد از رابطه من- اویی در مقابل من- تویی، ایلیچ در بررسی چگونگی تبدیل غرض ورزانه نیازهای طبیعی انسان به تقاضا، هر کدام به نحوی انواع رویکردهای ابزاری به آموزش مداوم را به چالش می کشند.با محوریت قرار دادن رویکرد انسانی و توجه به رشد و توسعه فردی، رکن توسعه اجتماعی خصوصا در قالب کنترل اجتماعی و رکن توسعه اقتصادی با دیدگاه هایی ابزار گرایانه ولی در اشکال به ظاهر موجه، مورد بررسی و نقد قرارمی گیرد.پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده، در آن از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است

یادگیری مداوم، رشد فردی، رویکرد ابزاری