سازمان حمل و نقل و ترانه مهراب تعیین روش مناسب برای توسعه حمل و نقل پایدار در خیابان ستارخان تهران - حدفاصل فلکه اول تا دوم صادقیه

رشد جمعیت و استفاده گسترده از وسایل حمل ونقل شخصی سبب به وجود آمدن انواع مشکلات در نواحی داخل شهری شده است. در بسیاری از کشورهای درحال توسعه، حمل ونقل پیاده محور و توسعه و ایجاد پیاده راه ها به عنوان روشی برای حل این مشکلات و دستیابی به توسعه پایدار مطرح شده است. این مقاله به ارایه یک مدل تصمیم گیری در خصوص تعیین روش مناسب برای حمل ونقل پایدار با در نظر گرفتن هم زمان شاخص های مختلف زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، ترافیکی و شهرسازی می پردازد. محدوده مطالعات این پژوهش عبارت است از خیابان ستارخان، حدفاصل فلکه اول تا دوم صادقیه و کاربری عمده این خیابان در محدوده مورد مطالعه، کاربری تجاری است. به منظور انجام این مطالعات، از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده و برای تعیین وزن هر یک از گزینه ها نسبت به معیارها از اطلاعات پروژه های واقعی قبلی استفاده می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که پیاده راه دایمی با وزن 0 / 44 ، بهترین گزینه جهت اجرا در سایت مورد مطالعه است. پس از آن گزینه های تردد حمل ونقل همگانی و عابرپیاده و بهبود وضعیت پیاده رو (تعریض پیاده رو) به ترتیب با وزن 0 / 26 و 0 / 14 در اولویت دوم و سوم قرارگرفته اند. درنهایت گذر غیر هم سطح سواره و پیاده راه موقت در روزها و ساعات مشخص هر یک با وزن 0 / 08 اولویت آخر را به خود اختصاص می دهند

Keywords:

حمل و نقل , توسعه پایدار , تصمیم گیری , همگانی اولویت