گسترش تابع زمان تاخیر در محل برخورد جریان های ترافیکی (مطالعه موردی: دوربرگردان ها شهر تهران)

در این تحقیق با استفاده از ثبت داده ها توسط برداشت های میدانی میزان تاخیر بر اساس شناخت الگوهای حرکتی همچون فاصله عبور و زمان دنباله روی با توجه به رفتار رانندگان و شرایط هندسی مسیر در دوربرگردان ها مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور رفتار رانندگان در محل تداخل جریان های ترافیکی که دارای چراغ راهنمایی و علایم کنترلی نیست، سنجیده شده است. مکان هایی از قبیل دوربرگردان های U شکل در معابر اصلی داخل شهر از مکان هایی هستند که دارای علایم کنترلی کمتری بوده و شرایط رانندگی در این مکان ها فقط تحت فرهنگ رانندگی رانندگان تعیین می شود. همچنین دلیل دیگر انتخاب دوربرگردان های U شکل بدون چراغ در این تحقیق را میتوان به شرایط پرخطر و حادثه خیز این نواحی ارتباط داد. حرکت دوربرگردان ( U - turn) طبق تعریف حرکتی گردشی بوده که وسیله نقلیه به میزان 180 درجه گردش کرده است و در جهت مقابل مسیر به حرکت در می آید. در این بین رانندگان برای انجام اینگونموکت گردشی (به اصطلاح دور زدن) در تقاطعات U شکل نیاز به داشتن فاصله عبور مناسب از مسیر اصلی می باشند، که همین امرسبب ایجادتاخیر بیش ازحد برای وسایل نقلیه درمسیراصلی و پایین آمدن کارایی تقاطع خواهد شد دراین پژوهش نیز به منظور دستیابی به این اهداف درابتدا نحوه رانندگی رانندگان به صورت یک مدل قابل قیاس با مبانی آیین نامه درآمده است سپس با استفاده ازانالیزهای ریسکی به شناسایی مناطق پرخطر دوربرگردان ها بررسی علل انسانی و هندسی ایجادکننده این نواحی پرخطر و همچنین بهینه سازی دوربرگردان هابراساس شرایط موجود و مدل رانندگی داخل شهری رانندگان پرداخته شده است

Keywords:

جریان های ترافیک , طراحی دوربرگردان ها , شرایط هندسی دوربرگردان , تقاطع بدون چراغ راهنمایی