امیرحسین ارجمند - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه وترابری - دانشگاه علم و صنعت
نوید ندیمی - استادیار بخش مهندسی عمران - دانشگاه شهید باهنر کرمان
حمید بهبهانی - استاد بخش مهندسی عمران - دانشگاه علم و صنعت ایران
علی ریگ آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه وترابری - دانشگاه علم و صنعت ایران

گسترش روز افزون شهرنشینی، که منجر به افزایش تردد خودروها در معابر و تراکم ترافیک می شود، نیاز به توسعه و بهبود زیرساخت های حمل ونقلی و تسهیل مانورهای حرکتی را افزایش داده است. این ترافیک متراکم زمانی که به محل دسترسی ها و تقاطعات شریان های حمل ونقلی راه یابد، در صورت عدم وجود مدیریت و راهکارهای مناسب، مشکلاتی از قبیل افزایش زمان سفر و کاهش ایمنی تردد را به وجود خواهد آورد. یکی از مسیله سازترین و بحث برانگیزترین مانورها در جریان ترافیک، حرکات گردشی، خصوصا گردش به چپ وسایل نقلیه اند، که باعث ایجاد نقاط متعدد برخورد وسایل نقلیه می شوند. از این روی، به منظور ارتقاء کارایی و سطح خدمت شریان ها، باید از شیوه های گوناگون محدودسازی حرکات گردشی بهره برد. از آنجایی که تصمیم گیری در مورد انتخاب گزینه مناسب، با توجه به تنوع و میزان تاثیر هر یک از این روش ها در بهبود شرایط ترافیکی، گستردگی معیارها و پیامدهای ناشی از بکارگیری آن ها، امری پیچیده است، مدل های ریاضی متعددی با هدف کمک در تصمیم گیری به وجود آمده اند. بنابراین در این مقاله، با در نظرگرفتن 6 گزینه محدودسازی حرکات گردشی در نقاط مختلف مسیر، شامل تابلو و سایر علایم هشدار، جزیره، چراغ راهنما، میانه با بریدگی، میانه ممتد و میانه ممتد با جزیره مثلثی در محل دسترسی ها، و تعیین معیارهای ضروری ، به کمک روش تاپسیس فازی به رتبه بندی و تعیین بهترین شیوه محدودسازی این حرکات پردخته می شود

حرکات گردشی،محدودسازی،تصمیم گیری و رتبه بندی،تاپسیس،فازی