اثرات استفاده از تلفن همراه بر رفتار ایمن عابر پیاده هنگام عبور از تقاطعات شهری - مدل پیش بینی رفتار غیر ایمن عابر پیاده

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 537

This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

TTC17_250

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

Abstract:

عابرین پیاده آسیب پذیرترین گروه کاربران راه هستند. به موازات رشد نفوذ تلفن همراه، تاثیر آن بر ایمنی عابرین پیاده مخصوصا هنگام عبور از تقاطع های شهری مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی اثر استفاده از تلفن همراه بر ایمنی و رفتار عبوری عابرین پیاده حین گذر از تقاطع های شهری می باشد. روش: در یک مطالعه مشاهده ای رفتار عبوری عابرین پیاده ای که از تلفن همراه استفاده میکنند (گروه مرجع) با عابرینی که از تلفن همراه استفاده نمیکنند (گروه های کنترلی همسان زمانی و همسان دموگرافیک) ، حین عبور از تقاطع های شهری در شهر گرگان مقایسه شد. اطلاعات جمعیت شناختی و رفتار عبوری 1569 عابر پیاده ثبت گردید. بمنظور بررسی تاثیر فاکتور های مختلف جنسیت، سن، نحوه استفاده از تلفن همراه) بر رفتار غیر ایمن عابرین پیاده از آزمون کای اسکویر استفاده شد. سپس به کمک آزمون علا مت رفتار عبوری کاربران تلفن همراه با گروه های کنترلی مقایسه گردید. در نهایت جهت پیشبینی رفتار غیر ایمن عابرین پیاده از مدل رگرسیون لاجستیک استفاده گردید. نتایج: استفاده از تلفن همراه تاثیر مستقیمی بر رفتار غیر ایا من عابرین پیاده حین عبور از تقاطع های چراغدار دارد. کاربران تلفن همراه به طور معنادار نسبت به کسانی که از تلفن همراه استفاده نمی کنند رفتار غیر ایمن تری دارند. صحبت کردن با تلفن همراه بیشترین تاثیر را در رفتار غیر ایمن عابرین پیاده داشت. مکالمات پیامکی و گوش دادن به موسیقی به ترتیب در جایگاه های بعدی قرار داشتند. نتیجه گیری: حواسپرتی در حین عبور از تقاطعات شهری به علت استفاده از تلفن همراه در بین عابرین پیاده بسیار رایج است. استفاده از تلفن همراه سبب بی احتیاطی عابرین پیاده و قرار گرفتن آنها در معرض خطر تصادف می شود. یافته های ما نیاز it تکنولوژی ها و راهکارهای موثر جهت جلوگیری از استقلاده تلفن همراه توسط عابرین پیاده در تقاطعات را پیشنهاد مینماید

Authors

علیرضا خسرومهر

دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل ، دانشگاه گلستان، گرگان - ایران

سیدرسول داودی

عضو هییت علمی گروه عمران دانشگاه گلستان ، گرگان - ایران