ارزیابی عوامل موثر بر میزان رضایتمندی مسافران از سیستم اتوبوسرانی با استفاده از روش TOPSIS (مطالعه موردی خط هفت اتوبوسرانی قزوین)

سیستم اتوبوسرانی شهری به عنوان یکی از مدهای اصلی حمل و نقل در جهان است. افزایش مطلوبیت این مد باعث افزایش سهم حمل و نقل عمومی از سفرهای درون شهری می شود که اثرات مثبت فراوانی برای شهرها از قبیل کاهش ترافیک و آلودگی هوا را به دنبال دارد. یکی از راهکارهای تشویق افراد به استفاده بیشتر از خدمات حمل و نقل عمومی، ارتقاء جذابیت آن بر اساس خواست استفاده کنندگان است. هدف این مقاله ارزیابی عملکرد سیستم اتوبوسرانی قزوین از دیدگاه مسافران است. برای دسترسی به این هدف معیارهایی جهت ارزیابی سیستم اتوبوسرانی تعریف گردید، روایی و پایایی پرسشنامه به ترتیب با نظر خبرگان و با روش آلفای کرونباخ بررسی شد و نتایج این بررسی ها بیانگر قابلیت اعتماد مطلوب پرسشنامه می باشد. نتایج تحلیل آماری نشان می دهد که رضایتمندی مردم از سیستم اتوبوسرانی در سطح پایینی قرار دارد و با افزایش سطح تحصیلات میزان رضایتمندی به طور نسبی کاهش می یابد. در ایران با توجه به اینکه فضای اختصاصی خانم ها و آقایان مجزا می باشد ، اولویت های این دو گروه در زمینه شاخص های رضایت از حمل و نقل عمومی همچون فضای اختصاصی به خانم ها در اتوبوس متفاوت است. برهمین اساس جهت در نظر گرفتن معیارهای هر دو گروه و سرمایه گذاری بهینه در این زمینه با استفاده از تحلیل TOPSIS ، افزایش سطح اطلاع رسانی از خدمات، سمنان استفاده برای اقشار خاص، افزایش تسهیلات برای مسافران ازقبیل پل عابرپیاده بهبود وضعیت سرمایشی و گرمایشی افزایش تعداد محل های شارژکارت الکترونیکی و بهبود فضای اختصاصی به خانم ها دراولویت سرمایه گذاری برای بهبود رضایتمندی کاربران قرار دارد

Keywords:

رضایت مندی , حمل ونقل عمومی , TOPSIS