نفیسه خدادادی - کارشناسی ارشد روان شناسی اسلامی (مثبت گرا )، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین، درمان گر کودک اتیسم
سمیه رشیدی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی یزد، درمان گر کودک اتیسم

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هنر درمانی بر پرخاشگری کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحقیق نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود. از بین جامعه ی آماری پژوهش 200 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و والدین آن ها به پرسشنامه ی پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان دکتر سیما شهیم (1393) با آلفای کرونباخ آن 0/78 پاسخ دادند. از بین این 200 نفر، 30 نفر که پرخاشگری رابطه ای و آشکار داشتند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش 15 نفری و گواه 15 نفری تقسیم شدند. سپس بسته ی آموزشی هنر درمانی با رویکرد ناشی مارتین ( 2009 ) طی 8 جلسه ی 45 دقیقه برای گروه آزمایش اجرا شد. در پژوهش حاضر به منظور تقلیل آماری از تقلیل کوواریانس به منظور کنترل نمرات پیش آزمون ) استفاده شد. یافته ها: مداخله ی هنر درمانی با رویکرد نقاشی توانسته است تاثیر معناداری بر نمرات پرخاشگری کلی، پرخاشگری رابطه ای، پرخاشگری کلامی بیش فعال آزمودنی ها در مرحله ی پس آزمون داشته باشد (P<0/05) ولی مداخله ی هنر درمانی با رویکرد نقاشی تاثیر معناداری بر نمرات پرخاشگری جسمانی نداشته است (P<0/05). نتیجه گیری: با توسعه به نتایج و پژوهش های پیشین پیشنهاد می شود هنر درمانی با رویکرد نقاشی در کنار دیگر روش های درمانی کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم به کار رود.

پرخاشگری، هنر درمانی با رویکرد نقاشی، کودک اتیسم