دنیا زیدعبدی - گروه روانشناسی بالینی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
ایرج صفایی راد - استادیار گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی درمان سان رایز در افزایش ارتباط کلامی و غیر کلامی کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر کرمانشاه بوده است. پژوهش حاضر به لحاظ روش جز پژوهش های آزمایشی با گروه آزمایشی و گروه گواه است. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان مبتلا به طیف اوتیسم در شهر کرمانشاه می باشد که در مرکز اختلالات مشغول به تحصیل می باشند و تعداد آنها (40) نفر می باشد. تعداد نمونه های مورد بررسی در این پژوهش (24) نفر می باشد که به صورت تصادفی ساده از بین جامعه ی موردنظر انتخاب و سپس بصورت تصادفی در گروه آزمایشی (12 نفر تحت درمان سان رایز) و یک گروه کنترل جایگزین شدند. با استفاده از پرسشنامه گارز -2 که ابزاری پایا برای تشخیص و غربال طیف اوتیسم است میزان ارتباط کلامی و غیر کلامی کودکان مبتلا به اوتیسم مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزار SPSS ویرایش 22 تجزیه و تحلیل شدند. مقایسه میانگین انحراف معیار در دو مرحله پیش و پس آزمون و نیز تحلیل داده ها نشان می دهد که درمان سان رایز تاثیر معناداری در افزایش ارتباط کلامی و غیر کلامی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم دارد، لذا می توان گفت روش سان رایز روش موثری در افزایش ارتباط کلامی و غیر کلامی کودکان مبتلا به اوتیسم است.

اوتیسم، درمان سان رایز، ارتباط کلامی، ارتباط غیر کلامی