علی عبدی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور
برهان حنفی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی درسی

هدف : پایین بودن احساس خودکارامدی از جمله عواملی است که باعث می شود فرد خود را در انجام تکالیف تحصیلی و هم چنین استفاده موثر از رایانه بی کفایت و نالایق قلمداد کند. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی خلاق و خودکارآمدی رایانه ای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش : تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم دیواندره در سال تحصیلی 1397-1396 تشکیل داده بودند. براساس تحقیقات مشابه قبلی، حجم تقریبی نمونه 210 نفر در نظر گرفته شد. جهت انتخاب نمونه، ابتدا از میان 6 دبیرستان سطح شهر، 2 دبیرستان دخترانه و 2 دبیرستان پسرانه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. و از میان دانش آموزان این مدارس، 210 نفر به تصادف انتخاب گردید. بعد از غربالگری پرسشنامه ها، حجم نهایی نمونه به 207 نفر کاهش یافت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی خلاق و خودکارامدی رایانه استفاده گردید. معدل دانش آموزان به عنوان ملاک پشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده های بدست آمده با استفاده از شاخص های همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در نرم افزار SPSS21 تحلیل شدند. یافته ها : حدود 22 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط متغیرهای خودکارآمدی خلاق، محل سکونت و داشتن کامپیوتر تبیین گردید. یعنی دانش آموزانی که خودکارآمدی بالاتری دارند، در شهر سکونت دارند و یا در خانه کامپیوتر دارند نمرات تحصیلی بالاتری کسب می کنند. نتیجه گیری : پیشنهاد می شود مدارس موضوع بهبود خودپنداره و خودکارآمدی خلاق دانش آموزان را جدی گرفته و با عملکرد خود موجبات رشد خلاقیت را فراهم آورند هم چنین جهت به کارگیری رایانه در آموزش، بودجه و برنامه های درسی لازم تهیه گردد.

خودکارآمدی خلاق، خودکارآمدی رایانه، پیشرفت تحصیلی