مژگان عارفی - استاد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
مریم ژاله - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور بین المللی واحد کیش، ایران

هدف از پژوهش، بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش ( ACT ) بر انعطاف پذیری و ابراز گری هیجان در زوجین متقاضی طلاق توافقی شهر اصفهان در سال 1396 بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری شامل 40 نفر از زنان جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی، در دو گروه کنترل ( 15 زوج ) و آزمایش ( 15 زوج ) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش از پرسشنامه انعطاف پذیری و پرسشنامه ابرازگری هیجان استفاده شد. یافته ها با روش کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون درمان مبتنی بر پذیرش ( ACT ) بر انعطاف پذیری و ابراز گری هیجان در زوجین متقاضی طلاق توافقی تاثیر داشت. همچنین نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش ( ACT ) بر ابعاد انعطاف پذیری ( ادراک کنترل پذیری، ادراک گزینه های مختلف، ادراک توجیه رفتار انعطاف پذیری شناختی ) و ابعاد ابراز گری هیجان ( ابراز هیجان و ابراز هیجان منفی ) تاثیر داشت، اما بر بعد ابراز صمیمت تاثیری نداشته است. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری کرد که هم درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری و ابراز گری هیجان زوجین متقاضی طلاق توافقی موثر است.

درمان مبتنی بر پذیرش، انعطاف پذیری، ابرازگری هیجانی، زوجین، طلاق توافقی