کامران رضائی زاده مهابادی - مدرس دانشگاه ایوانکی
سمیه منتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه ایوان کی

کودک نماد یگانگی با طبیعت است. رشد ایده آل امروز آنان هدف همه تلاش هایی است که برای داشتن جامعه ایده ال فردا انجام می دهیم. فرآیند اموزش و پرورش کودکان و نوجوانان در محیط اتفاق می افتد ، و مسلما معماران به عنوان طراحان فضا درخلق این محیط تاثیرگذار هستند. توجه به ویژگی های کیفی که از مولفه های حایز اهمیت در طراحی فضاهای اموزشی است، می تواند نقش به سزایی در بهبود فرآیند آموزش و نیز پرورش و تربیت ایفا نماید. وجود امنیت ازمعیار های کیفی مهم در طراحی فضا برای کودکان و نوجوانان می باشد ، و در کنار سایر عوامل می تواند به دنبال خود احساس تعلق خاطر نسبت به فضا را به همراه داشته باشد، احساس تعلقی که باعث شود نوجوان فضا را دوست داشتنی تلقی نماید.تا بتواند در محیط بماند و حضورش استمرار داشته باشد، حضوری که بعد از گذشت سال ها، بخشی از تاریخ زندگی و هویت وی را رقم بزند. نیازهای کودکان که شامل آموزش و پرورش است حتما باید در طراحی ها مدنظر قرار گیرند. با توجه به این مسیله باید امنیتی را درفضای مدارس ایجاد کنیم تا حس تعلق خاطر نسبت به این مکان ایجاد شود زیرا اگر این فضا برای آنان دوست داشتنی باشد تلاش می کنند تا زندگی شان براساس الگوی مدرسه باشد.

مراکز آموزشی ، حس امنیت ، فضا ، حس تعلق