الزامات و سیاست های مدیریت روستاهای حریم کلانشهر تهران

روستاهای حریم شهرها به دلیل نزدیکی مکانی و وابستگی فضایی-کالبدی با شهر از امکانات، محدودیت ها، فرصت ها و چالش های متعددی برخوردار می باشند که در دیگر روستاها با چنین شدتی وجود ندارد. هدف اصلی از این پژوهش، شناخت ویژگی های روستاهای واقع در حریم کلان شهرهای ایران و ارایه راهبردهایی جهت مدیریت مسایل و چالش های این روستاها است با تاکید بر روستاهای حریم منطقه کلان شهری تهران. مهم ترین توصیه های سیاستی ارایه شده در این تحقیق عبارت اند از: در نظر گرفتن سیستم حمل و نقل کارآمد عمومی برای خدمات رسانی به این روستاها؛ نگاه راهبردی مجموعه شهرداری به موضوع اشتغال مردم روستاهای حریم شهر که به طور مداوم و روز افزون جهت تامین معاش خود وارد شهر تهران می شوند؛ موضوع فضای سبز روستاهای حریم کلان شهر و منظر آن ها که به طور مستقیم در اختیار دهیاری ها قرار دارد، اما شهرداری تهران با اندیشیدن تمهیداتی می تواند در جهت بهبود شاخص های مرتبط با فضای سبز و منظر روستایی در حریم گام بردارد؛ توسعه میان افزا در شهر تهران با هدف جلوگیری از گسترش شهر به سمت حریم و روستاهای واقع در آن؛ و در پایان، راهبرد منطقه گرایی به عنوان منطقی ترین، عملیاتی ترین و کارآمدترین راهبرد مدیریتی برای بررسی و اداره چالش های روستاهای واقع در حریم کلان شهر تهران.

Keywords:

حریم شهرها , مدیریت روستایی , آسیب شناسی , کلان شهر تهران