بررسی فضایی جذابیت خیابان های تاریخی با رویکرد گردشگری، (مطالعه موردی: خیابان کلیسای اصفهان)

گردشگری پدیده ای نوظهور است و در تمام صحنه های زندگی حضور دارد و در ساختار اجتماعی و سبک زندگی مردم تاثیر گذار بوده و همچنین از آن تاثیر می گیرد. و یک کنش متقابل بین عرصه های زندگی و گردشگری موجود است. این کنش را نیز می توان در خیابان های تاریخی دید. خیابان ها بافت تاریخی شهر را نشان داده و ویژگی های ان را منعکس می کند. در واقع سازنده یک ذهنیت یا خاطره ای برای شخص از آن شهر می باشد. در این پژوهش با هدف بررسی فضای گردشگری خیابان تاریخی کلیسای اصفهان، فضای گردشگری خیابان را به سه فضای فرهنگی، فراغتی و منظر تقسیم نموده و به طور جداگانه مورد بررسی قرار داده شده است. سپس میزان جذابیت گردشگری خیابان از دید گردشگران تجزیه و تحلیل می شود. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و برمبنای ماهیت، توصیفی - پیمایشی می باشد. . برای جمع آوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای، مشاهده میدانی و پرسشنامه استفاده شده است. سپس اطلاعات حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. جامعه آماری شامل گردشگرانی است که از این خیابان کلیسا بازدید نموده اننذ. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 192 نفر بوده که به طور تصادفی به گردشگران ارایه شده است. نتایج حاکی بر آن است که فضای گردشگری خیابان به ترتیب فضای فرهنگی با میانگین 3/86، فضای منظر 3/79و فضای فراغتی 56/3 دارای جذابیت بوده و در راستای توسعه گردشگری می توان از آن ها استفاده نمود.

Keywords:

گردشگری , فضای گردشگری , خیابان تاریخی کلیسا