مطالعاتی در تغییرات مساحت فضای باز (حیاط) و فضای بسته ( اعیانی ) در پلان خانه های شیراز در گذر زمان

نگرش کمی به مقوله مسکن، دیدگاه سودگرایانه نسبت به زمین، عدم توجه به معنا و کیفیت فضایی، و غفلت از تاثیرگذاری محیط بر روان آدمی، موجب کم توجهی و حذف حیاط از خانه ها شده است از همین رو امروزه حذف طبیعت و ایجاد محیط مصنوع در خانه ها موجب احساس اخوت در ساکنین مراکز شهری شده است .این پژوهش بر آن است تا با محوریت قرار دادن پلان خانه ها از گذشته تا معاصر ، تاثیر آن را در استفاده مجدد از حیاط ، در قالب بررسی نمونه موردی هایی از گذشته تا معاصر به تغییرات نسبت مساحت حیاط به اعیانی )فضای بسته ) در طول تاریخ در شیراز بپردازد، این پژوهش به روش کیفی است. جامعه موردمطالعه تمامی خانه های شهر شیراز از گذشته تا دوره معاصر هستند، از میان خانه های موجود ، به شکل نمونه گیری احتمالی مطبق 8 خانه دوره های مختلف و 6 خانه ( آپارتمان) معاصر به عنوان نمونه هایی از بناهای دوره های مختلف انتخاب شده است .تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس محاسبه درصد حیاط و اعیانی در دوره های مختلف و در نهایت مقایسه ی آن ها بوده است که در پایان به صورت جدول و نمودار ارایه شده است . نتایج مطالعه نشان می دهدکه: معماران معاصر شیراز در خانه های امروز، خلایی به وجود آورده اند که باید هر چه زودتر به دنبال راه حلی برای آن باشند.

Keywords:

اعیانی (فضای بسته) , حیاط( فضای باز ) , خانه , معاصر