شناخت عوامل موثر بر افزایش احساس رضایت از محیط های علمی_ پژوهشی

برتری اندیشه و تفکر بشر نسبت به حیوانات باعث شده است که آدمی هیچ گاه به امکانات محدود اطراف خود اکتفا نکرده و همواره درصدد پیدا کردن شیوه هایی برای توسعه و تکمیل این امکانات باشد. به همین دلیل در قرون متمادی افراد بسیاری پیوسته تلاش نموده اند تا حیطه توانایی های ذهنی و فکری خود و بالطبع محیط زندگی خود را نیز گسترش دهند. جهان امروزشاهد جهشی بلند به سوی زندگی هرچه بهتر و باکیفیت تر است. از طرفی نیز فضاهای آموزشی پژوهشی معاصر به دنبال ارتقای سطح علمی جامعه هستند که معماری سهم بسزایی در این هدف دارد.. چار چوب نظری تحقیق بر این اساس استوار است که با مطالعه عوامل موثر در افزایش کیفیت محیط آموزشی، سعی در شناخت مبانی فکری آن در عرصه معماری نموده است. این پژوهش به دنبال استخراج معیارها و راهکارهای طراحی فضاهای علمی- پژوهشی به گونه ای که مقتضیات یک فضای همگون با زمینه و محیط اطراف طرح را به وجود آورد، انجام پذیرفت. این تحقیق با توجه به ماهیت موضوع پژوهش، از لحاظ محتوا نوعی پژوهش کیفی به شمار می آید، اما اساس پژوهش متکی بر روش توصیفی- تحلیلی است که با هدف شناخت عوامل انسانی و کالبدی بستر طرح صورت گرفته است. از این رو می توان نتیجه گرفت توجه به نیازهای فرهنگی-اجتماعی مخاطبین یک طرح و شناخت ویژگی های بصری و رفتاری بستر طراحی گامی مهم در جهت پاسخگویی به نیازهای کاربران است که به دنبال آن احساس رضایت بوجود آمده انگیزه تداوم حضور در فضای معماری را بوجود می آورد که این خود بیانگر سرزندگی ناشی از کیفیت بالای محیط است.

Keywords:

فرهنگ , فضاهای علمی پژوهشی , نیازهای انسان , عوامل رفتاری