بررسی تغییرات شتاب و سرعت در سازه های تقویت شده با جداسازهای لرزه ای

یکی دیگر از راهکارهای بهبود سطح عملکردی یک سازه بجای افزایش ظرفیت سازه، کاهش نیاز زلزله وارده به سازه می باشد. این استراتژی بر پایه استفاده از ابزارهایی به منظور اتلاف و یا کاهش انرژی منتقل شده به سازه براثر تحریکات، جهت تقلیل نیروهای وارده به سازه و کاهش پاسخ های لرزه ای مانند شتاب طبقات، سرعت و جابجایی ها است. این راهکار منجر به ایجاد روش های نوین کنترل سازه ها به صورت یک تکنولوژی عملی برای حفاظت سازه ها در مقابل بارهای جانبی درآمده است. از عمده روش های کاهش نیاز زلزله می توان به استفاده از سیستم های اتلاف کننده ی انرژی به منظور افزایش توانایی سازه میرا کردن پاسخ ها، کاهش جرم سازه و جداسازی سازه از پی اشاره کرد.. امروزه با توجه به پیشرفت های حاصله در تولید انواع جداگرهای لرزه ای بخصوص جداگرهای از نوع لاستیکی با هسته سربی که از حالت تیوریک و آکادمی خارج گردیده و به صورت گسترده در ساختمان های مهم بکار برده می شود بررسی دقیق و موشکافانه و البته مبتنی بر روش های نوین طراحی و بررسی میزان اثر آن بر مقاومت سازه ها در برابر زلزله اهمیت بسزایی یافته است. لذا در این مقاله سعی می شود با بررسی پاسخ های به دست آمده از سازه با روش تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، در دو حالت با پایه ثابت و با جداگر، تاثیر استفاده از جداگرها در این نوع از سازه ها نشان داده شود. در این مطالعه با بررسی سازه های 4 و 8 و 12 طبقه در نرم افزار اجزاء محدود SAP2000 در دو حالت با و بدون جداساز و انجام تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی مشاهده گردیده است که سازه های بلندتر با جداساز در برابر زلزله عملکرد مناسب تری را نشان می دهند.

Keywords:

جداگرهای لرزه ای , تکیه گاه های ارتجاعی لاستیکی , اتلاف انرژی , تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی