ارتقاء کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی ازطریق مدیریت مولفه های تاثیرگذار در امنیت اجتماعی(مطالعه موردی: مسکن مهر شهر گرگان)

امروزه تامین مسکن به عنوان یکی از مسایل اساسی در توسعه شهرها مطرح است. در ایران همراه با رشد شهرنشینی و ازدیاد جمعیت و کمبود زمین مناسب جهت ساخت وساز، احداث مجتمع های مسکونی ازجمله اقداماتی درجهت پاسخ گویی به این نیاز می باشد. مجتمع های مسکونی به عنوان پیچیده ترین و اساسی ترین عملکرد در عرصه معماری به حساب آمده و می تواند تاثیرات بسیار زیادی در رفتار ساکنین و روابط آن ها در پی داشته باشد. نیاز شدید به مسکن و سرعت تولید سبب توجه به کمیت و غفلت از کیفیت شده و قرار دادن کیفیت درجه دو سبب از بین رفتن رضایت مندی و ایجاد کسالت روحی و جسمی و در پی آن تهدید امنیت استفاده کنندگان از مسکن در این بخش گردیده است. امنیت در مسکن شامل ابعاد کالبدی مانند امنیت در بخش های داخلی واحد مسکونی، بخش های مشاع، مجتمع مسکونی و روابط همسایگی واحد مسکونی اشاره نمود. مقاله حاضر که به روش تحلیلی- توصیفی است پس از بررسی معیارهای سنجش میزان امنیت ساکنین مجتمع های مسکن مهر و بیان مطالعات پیشین انجام گرفته در این زمینه، برخی از مولفه های معماری که موجب امنیت ساکنین است را در نمونه انتخاب شده از مجتمع های مسکن مهر، تجزیه و تحلیل می کند. مقایسه بین این معیارها ازطریق بررسی مدارک موجود، مطالعات میدانی و توزیع پرسش نامه بین ساکنان مجتمع های مسکونی و مصاحبه با آنان، انجام می گیرد.

Keywords:

مجتمع های مسکونی , امنیت , کیفیت , رضایت مندی , مولفه های معماری