روح الله کریمی نژاد - گروه معماری، دانشکده معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فریبرز دولت آبادی - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران

امروزه تامین مسکن به عنوان یکی از مسایل اساسی در توسعه شهرها مطرح است. در ایران همراه با رشد شهرنشینی و ازدیاد جمعیت و کمبود زمین مناسب جهت ساخت وساز، احداث مجتمع های مسکونی ازجمله اقداماتی درجهت پاسخ گویی به این نیاز می باشد. مجتمع های مسکونی به عنوان پیچیده ترین و اساسی ترین عملکرد در عرصه معماری به حساب آمده و می تواند تاثیرات بسیار زیادی در رفتار ساکنین و روابط آن ها در پی داشته باشد. نیاز شدید به مسکن و سرعت تولید سبب توجه به کمیت و غفلت از کیفیت شده و قرار دادن کیفیت درجه دو سبب از بین رفتن رضایت مندی و ایجاد کسالت روحی و جسمی و در پی آن تهدید امنیت استفاده کنندگان از مسکن در این بخش گردیده است. امنیت در مسکن شامل ابعاد کالبدی مانند امنیت در بخش های داخلی واحد مسکونی، بخش های مشاع، مجتمع مسکونی و روابط همسایگی واحد مسکونی اشاره نمود. مقاله حاضر که به روش تحلیلی- توصیفی است پس از بررسی معیارهای سنجش میزان امنیت ساکنین مجتمع های مسکن مهر و بیان مطالعات پیشین انجام گرفته در این زمینه، برخی از مولفه های معماری که موجب امنیت ساکنین است را در نمونه انتخاب شده از مجتمع های مسکن مهر، تجزیه و تحلیل می کند. مقایسه بین این معیارها ازطریق بررسی مدارک موجود، مطالعات میدانی و توزیع پرسش نامه بین ساکنان مجتمع های مسکونی و مصاحبه با آنان، انجام می گیرد.

مجتمع های مسکونی؛ امنیت؛ کیفیت؛ رضایت مندی؛ مولفه های معماری