احسان عبدی - دکتری حرفه ای DBA، دانشگاه تهران
احمد حسینی گل افشانی - دکتری مدیریت دولتی، استادیار دانشگاه آزاد لسلامی واحد تهران جنوب
ایمان قاسمی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
نفیسه عبدی - دانشجوی کارشناسی حسابداری، دانشگاه آزاد شهریار

ضرورت آموزش به صورت یک امر طبیعی درآمده است. پیشرفت و توسعه سازمانها و موسسات درگرو ارتقای سطح دانش، مهارت، رفتارو بینش منابع انسانی است. برهمین اساس، اکثر سازمانها دوره های آموزش موجود در داخل یا خارج از کشور برای کارکنان خودبرگزار میکنند و اجرای هر دوره متضمن سرمایه گذاری هنگفت است، لذا اتخاذ شیوه مناسب که در کارآیی و اثربخشی کارکنان موثرباشد برای مدیران بسیار با اهمیت است، اگر اهداف را به صورت وضع مطلوب سازمان در آینده تعریف کنیم، اثربخشی سازمان عبارتاست از بررسی میزان موثربودن اقدامات انجام شده برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده و بی تردید رابطه ی اثربخشی وکارآیی اجتناب ناپذیربوده و نمی توان بدون کارآیی به آن دست یافت.کارآیی را می توان کمترین زمان یا انرژی مصرفی برای بیشترینکاری که انجام شده تعریف کرد. در ادبیات مدیریت، اثربخشی را انجام کارهای درست و کارایی را انجام درست کارها تعریف کرده اند ومفهوم اثربخشی در درون مفهوم کارایی جا دارد. کارآیی جنبه کمی و اثربخشی جنبه کیفی دارد،با توجه به تعریف مدیریت دانش،فرآیند گسترده ای است که امر شناسایی، سازماندهی، انتقال و استفاده صحیح از اطلاعات و تجربیات داخلی سازمانی را مورد توجه قرار میدهد،و به اتفاق آرا همه گروههای کاری و علمی اذعان دارند، برای اینکه سازمانها بتوانند در دنیای رقابتی با کارآیی و اثربخشیمناسب حضوری مستمر و پایدار داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت نمایند. علی رغم اینکه دانش بعنوان منبعی برایبقای سازمانها ضروری و حیاتی است و شرط موفقیت سازمانها در دستیابی به یک دانش و فهم عمیق در تمامی سطوح میباشد، اما بازهم بسیاری از سازمانها هنوز به مدیریت دانش بطور جدی توجه نکرده اند. در این مقاله کوشش شده است ضمن تعریف مدیریت دانش، نقش آنها در بهبود و افزایش کارایی واثربخشی کارکنان سازمانهای دولتی مورد مطالعه و مداقه نظر قرار گیرد.

مدیریت دانش،اثربخشی، کارآیی، سازمان دولتی،عملکرد کارکنان