کاظم خزان - کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران، تهران، ایران
مهدی میری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی بر میزان رضایت اززندگی زنان مطلقه صورت گرفت. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل زنان مطلقه ی مراجعه کننده به کلینیک ارس شهرستان پارس آباد بود. با استفاده از ملاکهای ورود و خروج، 50 نفر از زنان مطلقه ارزیابی و از میان آنها، 30 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه رضایت از زندگی برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران((1985 استفاده شد. جلسات واقعیت آموزش مفاهیم واقعیت درمانی برای گروه مداخله، بصورت هفته ای دو جلسه و به مدت هشت جلسه برگزار شد و نیز پیگیری یک ماه ه نیز صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد.نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمرات رضایت از زندگی دو گروه معنی دار نیست و واقعیت درمانی، بصورت معنی دار موجب افزایش رضایت از زندگی زنان مطلقه نمی شود(.(p<0/05نتایج تحقیق نشان داد که واقعیت درمانی گروهی بر میزان رضایت اززندگی زنان مطلقه تاثیر مثبت معنا داری نداشته است .

واقعیت درمانی ، رضایت اززندگی، زنان مطلقه