بررسی اثربخشی راهبرد آموزشی داویس بر بهبود مهارت های خواندن دانش آموزان دارای اختلال خواندن در پایه دوم دبستان

مهارت خواندن یکی از مهمترین مهارت ها در دوره ابتدایی است به طوری که اختلال در آن بر یادگیری سایر دروس از جمله نوشتن، ریاضی و ... و همچنین بر کاهش عزت نفس، اعتماد به نفس و در نتیجه در بروز آسیب های اجتماعی و اخلاقی تاثیر می گذارد. در پژوهش حاضر، اثرات مداخله آموزشی روش داویس در بهبود خواندن دانش آموزان با نارساخوانی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور انجام این پژوهش ،10 نفر از دانش آموزان پسر پایه دوم ابتدایی شهرستان های رشتخوار و خواف، که براساس چک لیست 27 گویه بررسی نشانگان نارساخوانی، کارنامه و کارت سنجش سلامت سال اول ابتدایی، دارای اختلال خواندن تشخیص داده شده و از هوش بهر بالای 85 برخوردار بودند، انتخاب شدند و سپس این دانش آموزان به صورت تصادفی به دو گروه، آزمایشی با مداخله روش داویس و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایشی به مدت یک ماه و نیم و هر هفته یک تا دو جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه تحت مداخلات درمانی مورد نظر خود قرار گرفت و در پایان پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد.داده های حاصل با استفاده از آزمون t وابسته مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج tوابسته نشان داد که هم مداخله درمانی داویس و هم آموزش سنتی(گروه کنترل) موجب بهبود خواندن دانش آموزان شده است. علاوه بر آن، مقایسه میانگین اختلافی در پیش آزمون-پس آزمون گروه داویس با کنترل نیز نشان داد که روش آزمایشی داویس نسبت به روش سنتی(گروه کنترل) منجر به بهبود بیشتری در نارساخوانی دانش آموزان شده است.براساس نتایج حاصل از این تحقیق، استفاده از روش داویس اضافه بر آموزش سنتی به معلمان و روانشناسان پیشنهاد می شود.

Keywords:

اختلالات یادگیری , خواندن , نارساخوانی , روش داویس , آسیب شناسی اجتماعی