فرهاد قاید امینی - کارشناس ارشد مدیریتاجرایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
نرگس عطریان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

در بیشتر سازمان ها از توانایی های کارکنان استفاده ی بهینه نمی شود و مدیران نمی توانند ظرفیت بالقوه آنها را به کار گیرند. این امر به دلیل این است که قادر به شناخت توانایی های کارکنان نیستند یا در محیط سازمان عملا زمینه لازم برای بروز خلاقیت، ابتکار و فعالیت بیشتر کارکنان را فراهم نمیکنند این در حالی است که توانمندسازی منابع انسانی یکی از عوامل اصلی و اساسی در افزایش بهره وری و در واقع، پیشنیاز افزایش بهره وری است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه توانمند سازی منابع انسانی با بهره وری کارکنان با در نظر گرفتن شدت نیاز به رشد انجام گرفته شده است. روش مطالعه حاضر توصیفی و همبستگی است و از نظر هدف در شمار مطالعات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از سال 1395 - 1396 تشکیل می دهد که با استفاده از جدول مورگان 169 نفر بعنوان حجم نمونه تعیین شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه بهره وری سازمانی اچیو، پرسشنامه توانمندی اسپیرتزر (1994) پرسشنامه رشد حرفه ای آکفلیت و کوت است. در این پژوهش از آزمون معتبر کلموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن توزیع متغیرهای اصلی استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در این پژوهش استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بین توانمند سازی منابع انسانی با بهره وری کارکنان با در نظر گرفتن شدت نیاز به رشد رابطه وجود دارد.

توانمند سازی منابع انسانی، بهره وری کارکنان، نیاز به رشد