فرشته ضیاالدینی دشت خاکی - کارشناس ارشد ، گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده زبان های خارجی، دانشگاه یزد
علی اصغر روان شاد - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه یزد
وصال میمندی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه یزد

قرآن از آن جهت که دارای سبک و اسلوب بیبدیلی است همواره در کانون توجه ادیبان و پژوهشگران بودهاست و از زوایای مختلف از جمله دانش سبک شناسی مورد واکاوی قرار گرفته است. یکی از سطوحی که در زمینه ی سبک شناسی قرآن به آن توجه میشود، سطح آوایی است که با توجه به اهمیت و تاثیر بارزی که عامل آوایی سجع در ارتباط و هماهنگی میان آیات و ایجاد نظم آهنگ یکپارچه در طول سوره های قرآن دارد، این پژوهش بر آناست تا کارکرد آوایی سجع را به شیوه ی توصیفی- تحلیلی در سوره ی مبارکه ی اعراف مورد بررسی قرار دهد، نتایج حاصل از این نوشتار حکایت از آن دارد که بسامد بالای سجع به عنوان یکی از نمودهای برجسته ی عنصر آوایی در این سوره به یک ویژگی سبکی تبدیل شدهاست که علاوه برایجاد موسیقی گوش نواز، نقش مهمی در تاثیرگذاری و ارتباط و به هم پیوستگی آیات دارد و امکان استنباط معانی و مفاهیم آیات را فراهم میکند.

قرآن کریم، سوره ی اعراف، سبک شناسی آوایی، سجع