خوانش و ادراک متن در تفهیم فضای معماری زیست دوست باتصویرسازی فضای ذهنی طبیعت در شعر حافظ

هستی آکنده از فضاهایی بکر می باشد که خود مامن طبیعت است. حال مساله ای بنیادین ذهن را درگیر این نکته می سازد که جهان پیرامون ما چیست و حضور طبیعت در آن چه جایگاهی دارد چنانچه هستی به مثابه تعبیر معرفت شناختی آن،کتاب مبین در نظر گرفته شود که بازنمایی از کتاب مکتوب الهی چون قرآن کریم باشد،همچون یک متن ادبی قابل خوانش و ادراک شدن است که خود دال وحجتی است از حقیقت معنایی ازکمال روحانی که قابل خوانش است.امروزه بر بنیاد نظریه های بسیاری خوانش متن نه فقط در حوزه ادبیات بلکه در هنر و معماری مورد نقد و بررسی قرار گرفته شده است. پدیدار شدن معنا و مفهوم حقیقی معماری از طریق درک و تحلیل نشانه های موجود در متن فضای ساخته شده،به آشکارگی هر چه بیشتر حقیقت معماری می انجامد. مساله ای دیگر در تطابق دو فضای ذهنی )مجازی( و حقیقی و ادراک آن توسط مخاطب فرآیندی ذهنی است از خوانش متن، که در هر دو فضای ادبیات و معماری قابل تامل است.مخاطب غزلی از اشعار حافظ،با ادراک فضای مجازی که شاعر در شعر خود می آفریند،خود را در میانه آن فضا می یابد.این مساله در معماری نیز صورت می پذیرد.در این میانه تعابیر ومفاهیم مشترکی همچون طبیعت در هر دو فضا منجر به بازنمایی معماری مجازی می گردد. پژوهش انجام شده با هدف تبیین و تحلیل، ادراک مخاطب از معماری زیست دوست که در آن مساله اصلی دوستداری طبیعت است،و ادراک و شکل گیری فضای مجازی از طبیعتی که حافظ در شعر خود بیان می کند، درصدد دستیابی به خوانش مشترکی از دو متن معماری و ادبی می باشد.

Keywords:

معماری , معماری زیست دوست , خوانش متن , شعر حافظ , فضای مجازی , فضای حقیقی