زیباشناسی در دیوان عنصری

علوم بلاغی شامل معانی،بیان وبدیع که روی هم رفته دانشهای زیباشناختی ادب اسلامی نام گرفتهاند،علومی هستند که شیوه ها، شگردها وترفندهای هنری موجود در اثر ادبی را مورد بحث و بررسی قرار میدهند و با بهره گیری از این سه دانش است که میتوان تفاوت میان زبان عادی و زبان ادبی را آشکار نمود.از میان سه علم مذکور، بیان و بدیع بیشتر با آرایه های زیباشناختی مربوط با تخیل و موسیقی لفظی کلام سروکار دارند. ابوالقاسم حسنبن احمد عنصری بلخی یکی از بزرگترین قصیده پردازان وثناگستران زبان فارسی است. در این مقاله سعی شده است صنایع بدیع لفظی یر اساس تعاریف و دیده گاه های استادان علم بدیع در دیوان عنصری مورد بررسی فرار گیرد تا دریابیم او به چه صنایعی بیشترین توجه را داشته است. دراین پژوهش به روش کتابخانه ای به ذکر نمونه هایی از صنایع بدیع لفظی در این دیوان پرداخته شده است؛ که ضمن پژوهش مشخص گردید عنصری از میان صنایع بدیع لفظی به کاربرد انواع جناس علاقه زیادی داشته، در واقع او از این طریق پرداختن به جناسهای گوناگون موسیقی شعر خود را تقویت کرده است.

Keywords:

صنعت , بدیع لفظی , دیوان , عنصری