مرگاندیشی در بستر اجتماع با تکیه بر چهار داستان زنده به گور، تاریکخانه، س.گ.ل.ل و بوف کور
Publish place: Fifth Literary Text Literature Conference A new look at stylistics, rhetoric, literary criticism
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 804
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI05_184
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397
Abstract:
مرگ اندیشی یکی از برجسته ترین مفاهیم در داستانهای زنده به گور، تاریکخانه س.گ.ل.ل و بوف کور است. در این مقاله، تلاش شده است، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، مفهوم مرگاندیشی منحصرا در متن داستانها تبیین و پاسخ مناسبی به این پرسش داده شود که مرگاندیشی شخصیتهای داستان ناشی از چیست نتیجه این پژوهش نشان میدهد که شخصیتهای مرگ اندیش به طور مطلق خواهان مرگ نبوده اند بلکه شرایط جامعه و ناهنجاریهای اخلاقی به گونه ای بوده است که بالاجبار در این مسیر قرار گرفته و مرگ را تنها راه رهایی و مبارزه با شرایط موجود یافته اند؛ شباهت شخصیتهای مرگ اندیش هر چهار داستان و در نهایت، ختم شدن هر چهارداستان به مرگ، بیانگر یک سیر منطقی و علت و معلولی است که نشان میدهد در یک جامعه فاسد که اکثرا راه انحراف را در پیش گرفته اند، اقلیتی که نمیتوانند همرنگ جماعت شوند گرچه ممکن است برای مدتی بتوانند راه انزوا را در پیش بگیرند ولی در نهایت یا می میرند، یا میکشند یا کشته میشوند؛ لذا، در این جوامع، مرگ، تنها فریادی است که میتوان علیه نابهنجاریها و کجرویها سرداد.
Keywords:
Authors
زاهده ترکاشوند
دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی – دانشگاه آزاد بروجرد