زهرا پاشنا - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
سیاوش حق جو - دانشیار دانشگاه مازندران

زبان شاعر علاوه بر آن که ابزار ارتباطی او با مخاطب است، نمایان گر ویژگی های ذهنی و روحی اوست. او برای بیان آن چه در ذهن و ضمیر خود دارد از واژگان کمک می گیرد، آنها را در محورهای هم نشینی و جانشینی قرار می دهد و از این طریق مضامین بدیع خلق می کند. در انواع شعر فارسی، قالب غزل، جلوه گاه زیباترین تجربه های شاعرانه و درونی ترین احساسات شاعر است و به بهترین نحو، روحیات او را هویدا می سازد. عطار نیشابوری یکی از شاخص ترین غزل سراهای عرفانی است که تاثیر قابل توجهی بر شاعران پس از خود داشته است. با این حال تاثیر غزل های او بر غزل های حافظ شیرازی و موارد اختلاف غزل های آنان مبهم مانده است. در این مقاله، سعی شده است تا نحوه به کارگیری واژگان در محور هم نشینی غزل های عطار و حافظ، بررسی و مقایسه شود.

عطار، حافظ، شبکه هم نشینی، غزلیات، دل