نقد بحران حاشیه نشینی در رمان دکتر داتیس بر اساس نظریه ساختارگرایی تکوینی

برخی رمانها، تصاویری جاندار و واقعی از عصر و اجتماعی هستند که در آن پرورده شده اند. هر عصری از تاریخ حیات بشری، سیمای برساخته از عناصر و عوامل منحصر به فرد خود را دارد. یکی از ویژگیهای بارز جوامع امروزین، مساله شهرکهای حاشیه ای در اطراف شهرهای بزرگ است. حاشیه نشینی، که از نمودهای جهان معاصر صنعتی و سرمایه داری محسوب میشود، ویژگیهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خاصی دارد و به همین منوال منشاء بحرانها و نیز آسیب های اجتماعی مخصوص خود است. رمان دکتر داتیس، نوشته حامد اسماعیلیون، روایت واقع گرایانه و خاطره گونه دندانپزشکی جوان و متفکر است از شهرکی بهنام ساسنگ در جنوب تهران. این شهرک جز نامش، تمام مظاهر و واقعیتهای عینی شهرک های حاشیه ای تهران را داراست و نویسنده در خلال بازگویی خاطرات پنج سال طبابتش در این شهرک و روابطش با مردم آن، چهره واقعی از بحران حاشیه نشینی در ایران را به بوته نقد میسپارد. این مقاله، به شیوه ساختارگرایی تکوینی لوسین گلدمن، به نقد و بررسی بازتاب مسایل و معضلات حاشیه نشینی و حاشیه نشینان از زاویه دید رمان دکتر داتیس پرداخته است

Keywords:

جامعه شناسی ادبیات , ساختارگرایی تکوینی , حاشیه نشینی , رمان دکتر داتیس