نقش و تاثیر بلاغت در ترجمه شعر

ترجمه از قدیمیترین ابزارهای ارتباطی است که علی رغم تمام پیشرفتهای بشر قرن بیست و یکم در عرصه های مختلف علمی و ارتباطی، همانند گذشته، اهمیت و کارآیی دیرینه خود را حفظ کرده است. چرا که هنوز هم انسانها به دلیل اختلاف زبانها وسیلهای برای ارتباط مستقیم با همدیگر جز از روی ترجمه ندارند. متون ادبی از قدیمی ترین متون ترجمه شدنی هستند که به سبب ویژگیهای خاص ساختاری، محتوایی، تخیلی، عاطفی و بلاغی خود پیچیده ترین متنها در ترجمه اند. از این رو در پژوهش حاضر به معرفی برخی از محدویتهای ترجمه متون ادبی که برآمده از بلاغت به ویژه عناصر بدیعی است، پرداخته شده است. نتایج پژوهش گویای آن است که ماهیت خاص عناصر بدیعی مترجم را وادار میکند علاوه بر تخصص، توانایی و ذوق هنری فردی خود را در ترجمه دخیل بداند و از روشی گزینشی در ترجمه خود استفاده کند.

Keywords:

ترجمه , شعر , بلاغت , عناصر بدیعی