رضا چهرقانی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی

شاعران مهاجر افغان در ایران را می توان در سه گروه طبقه بندی کرد. دسته نخست شاعرانی هستند که پیش از مهاجرت تجربیات شعری خود را کامل کرده و به شهرت رسیده بودند. دسته دوم جوانانی هستند که فارسی/ دری را در میهن خود آموخته اما شاعری را در ایران آغاز کرده اند و گروه سوم شاعران بسیار جوانی هستند که در خانواده های مهاجر افغان در ایران متولد شده و زبان را در محیط ایران فراگرفته اند.حضور عناصر زبان دری در شعر این سه نسل علی رغم تفاوت هایی که با هم دارند از دیدگاه های گوناگون قابل تامل و تحلیل است. این مقاله می کوشد کارکردهای زیباشناختی این پدیده را خصوصا در دو سطح واژگان و دستور زبان با روش توصیفی – تحلیلی در شعر شاعران مهاجر افغان بررسی نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بهره گیری متعادل از عناصر خاص گویش های محلی در افغانستان توانسته است ضمن ایجاد آشنایی زدایی در زبان این شاعران بر تاثیر بلاغی این اشعار بیفزاید

زبان، شعر مهاجرت افغانستان، تحلیل زیباشناختی