کارکرد پوشش گیاهی در فرایند نفوذ منابع آب و کنترل بحران های سیل و خشکسالی 

کشور ایران با داشتن میانگین 250 میلیمتربارندگی سالیانه که کمتر ازیک سوم متوسط بارندگی جهانی است،جزو اقالیم خشک حیاتی محسوب می شود. درچنین شرایطی انتظار می رود که زمینه ای را فراهم آوریم که حداقل خروجی و حد اکثر نفوذ را در هنگام بارندگی درحوزه های آبخیز داشته باشیم . مقایسه آمار سیل ، بارندگی و بحران آب با تخریب پوشش گیاهی در کشور، درده های اخیر بیانگر آن است که متاْ سفانه علیرغم کمبود میزان بارش، استفاده مطلوبی از همین مقدار اندک بارندگی نیزصورت نگرفته و عملاً شرایطی را فراهم آورده ایم که در پاره ای از موارد موجب بروز خسارات جبران ناپذیری هم گشته است. این امر در اکوسیستمهای بیابانی وخشک که بیش ازسه چهارم کشور را در بر می گیرد از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است .از جمله مواردی که باعث بروز چنین بحرانی شده است تخریب شدید پوشش گیاهی است که متاسفانه دردورهْ های خشکسالی اخیر نیز بجای بر نامه ریزی در جهت کاهش این پدیده عملاً در راستای تشدید آن گام برداشته ایم، در این مقاله ابتدا نقش و اهمـیت پوشـش گیاهی در حفـظ، ذخیره و نفوذ دادن بارندگیها در سفره های زیر زمینی با استفاده ازتجربیات و تحقیقات صورت گرفته در داخل وخارج کشور و تجارب جهانی مورد تاْ کید قرار گرفته و سپس توصیه هایی در این خصوص در راستای جلوگیری از بروز بحران سیل وخشکسالی با تکیه برنقش پوشش گیاهی ارائه گردیده است .

Keywords:

حوضه آبخیز , رواناب , گیاه