تعیین درجه ی توسعه یافتگی کشاورزی شهرستان های استان فارس با استفاده از روش تاکسونومی عددی

عموما سطح توسعه یافتگی بخش کشاورزی یک منطقه در مناطق مختلف آن یکسان نیست، و در واقع در این زمینه نبود تجانس و ناهمگنی به چشم میخورد. این امر ضرورت مطالعه روند توسعه یافتگی را در میان بخشهای یک منطقه اجتناب ناپذیر می سازد.شناخت و بررسی امکانات و توانایی ها و در پی آن تعیین سطوح توسعه یافتگی مناطق مختلف نخستین گام در فرآ یند برنامه ریزی و توسعه ی چونین مناطقی به شمار می رود. هدف کلی این مقاله تعیین سطوح توسعه یافتگی کشاورزی شهرستان های استان فارس از روش تاکسونومی عددی است . برای دست یابی به این هدف از 10شاخص اصلی کشاورزی برای رتبه بندی شهرستان های استان استفاده گردید . آمار و اطلاعات این مطالعه از آمارنامه ها ی کشاورزی استان و سال نامه ی آماری سال های 1382 -1386 به دست آمد . نتایج این مطالعه نشان داد که شهرستان ها ی خرمبید، ارسنجان، مهر، و سپیدان نسبت به دیگر شهرستانها درجه ی توسعه یافتگی بالاتری دارد و شهرستانهای کازرون، لامرد، و قیروکارزین رتبه ی پایینتری دارند. شهرستان فراشبند نیز به علت ناهمگن بودن نسبت به شهرستان ها ی دیگر حذف گردید. در نهایت راهکارهایی برای توسعهی بخش کشاورزی شهرستانهای مختلف داده میشود.

Keywords:

توسعه یافتگی , تاکسونومی عددی , استان فارس , کشاورزی , رتبه بندی