مهدی ضرغامی - دانشیاردانشکده عمران دانشگاه تبریز
نسیم صفاری - دانشجوی دکتری دانشکده عمران دانشگاه تبریز

تخصیص نادرست منابع محدود آب، از علتهای عمده ایجاد تنش و درگیری بین ذینفعان یک حوضه آبریز می باشد .در این زمینه استفاده از مدلهای حل اختلاف یک راهکار مناسب در تخصیص آب به ویژه برای مصرفکننده عمده یعنی بخش کشاورزی میباشد. لذا در این تحقیق، مسیله حل اختلاف در قالب یک مدل مبتنی بر نظریه باز ی ارایه شده و تابع نش نامتقارن به عنوان تابع هدف در نظر گرفته شده است. تابع مطلوبیت بخشهای مختلف به صورت غیر خطی مدل شده است. مدل یاد شده در محل سد شهید کاظمی واقع در حوضه رودخانه زرینه رود مورد استفاده قرار گرفته است. این مدل به کمک الگوی ژنتیک حل شده است و میزان بهینه سهم ذینفعان منابع آب این رودخانه در سه پیش فرض مختلف (بر مبنای اهمیت بخشهای مصرف کننده) در دوازده ماه سال استخراج و ترسیم شده است. با توجه به نتایج به دست آمده، میزان بهینه در بهره برداری از منابع آب حوضه وابسته به اهمیت وزن بخشهای مصرف کننده میباشد. در صورت اهمیت برابر سهم بخشهای کشاورزی، آشامیدن، صنعت و محیط زیست در افق سال 1400 به ترتیب برابر 780و323و78 و 501 میلیون متر مکعب می باشد و در شرایط اهمیت نسبی برابر سهم استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان و دریاچه ارومیه از منابع آب قابل دسترس حوضه به ترتیب 38و17و16و39درصد خواهد بود

تخصیص آب، نظریه بازیها، تعادل نش نامتقارن، زرینهرود، بخش کشاورزی