مالیات های سبز و استانداردهای زیست محیطی واردات، ابزار مناسب توسعه پایدار در اقتصادگذار ایران

سیاستهای تجاری آزاد به بازارها این امکان را میدهند تا تخصیص منابع را با بیشترین کارایی انجام دهند، حال آنکه سیاستهای زیست محیطی به دنبال مدیریت و حفظ منابع زمین برای بهره برداری پایدار میباشند. تضاد زمانیرخ میدهد که منابع، از یک سو، به افزایش تجارت و از سوی دیگر منجر به بهرهبرداری نادرست از محیط زیست گردد. برای تخصیص بهینه توام، توجه به این دو بعد دارای اهمیت است که سیاستهای تجاری و سیاستهایزیستمحیطی در راستای توسعه پایدار باشند. فرضیه پناهگاه آلایندگی تقابل بین سیاستهای زیستمحیطی و تجارت آزاد را به چالش میکشد. این پژوهش به منظور معرفی مالیاتهای سبز و استانداردهای زیست محیطی واردات برای حفظ محیطزیست و در نتیجه دستیابی به توسعه پایدار در اقتصاد گذار کشورهای در حال توسعه اوپک و ایران میباشد. در واقع این پژوهش با آزمون تلوری زیستمحیطی کوزنتس و فرضیه پناهگاه آلایندگی به کمک داده های سری زمانی 1980 تا 2007 در ایران به روش OLS و با داده های پانل دوره 1990 تا 2007 کشورهای اوپک با ساختاری به نسبت همانند با دو روش GLS و GMM و مقایسه نتایج آن پرداخته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که تلوری زیست محیطی کوزنتس را در ایران و کشورهای اوپک نمیتوان رد کرد و افزایش تجارت با شاخص درجه باز بودن تجاری، آلودگی را افزایش میدهد. این نتایج لزوم استفاده از مالیاتهای سبز و استانداردهای زیست محیطی واردات را نمایان میکند.

Keywords:

مالیات های سبز , استانداردهای زیست محیطی واردات , توسعه پایدار , اقتصادگذار ایران