مقایسه دقت روش های تجربی توزیع مکانی کاهش سطح، افزایش سطح و مثلثاتی جهت تخمین نحوه ته نشینی رسوبات در مخزن سدکرج (امیر کبیر) با استفاده از داده های رسوب سنجی

مقاله حاضر حاوی نتایج تحقیقات انجام شده در خصوص تخمین رسوب گذاری در مخزن سد کرج می باشد. در این مقاله نحوه ته نشست مواد رسوبی در مخزن سد کرج با هر سه روش تجربی مثلثاتی، افزایش سطح، کاهش سطح اصلاح شده بررسی گردیده و نتایج حاصل با نتایج عملیات میدانی رسوب سنجی انجام شده در سال 1370 بر روی مخزن این سد مقایسه شده است. چندین روش تجربی برای توزیع حجم مشخصی از رسوبات در مخازن سدها وجود دارد که در تمام این روش ها از اطلاعات منحنی سطح - ارتفاع و حجم- ارتفاع اولیه مخزن برای محاسبه توزیع رسوبات استفاده می شود. سه روش مثلثاتی، افزایش سطح و کاهش سطح در بین روش های توزیع مکانی از اهمیت و کاربرد بیشتری برخوردارند. روش های افزایش و کاهش سطح به ترتیب توسط کریستیفانو( 1953 ) و بورلند و میلر( 1958 ) ارائه شدند. روش کاهش سطح در سال 1962 توسط لارا مورد اصلاح قرار گرفت. سد کرج سد بتنی دو قوسی با ارتفاع 180 متر از پی با طول تاج 390 متر، ظرفیت تخلیه سر ریز 1.450 متر مکعب بر ثانیه، حجم مخزن 205 میلیون متر مکعب و طول دریاچه 5.5 کیلومتر می باشد. ساخت این سد از سال 1337 آغاز و در سال 1342 به پایان رسید. نتایج حاصله نشان داده است که روش مثلثاتی علیرغم قدیمی تر بودن دقت بیشتری برای تخمین توزیع مکانی رسوبات مخزن این سد داشته است.

Keywords:

رسوب مخزن سد کرج , روش توزیع مکانی , روش مثلثاتی , روش کاهش سطح , روش افزایش سطح