تبیین مدل برندسازی شهری در راستای ارتقای رقابت پذیری و رشد اقتصاد شهری با استفاده

دهه های اخیر، شهرها در جستجوی یافتن راه های جدیدی جهت ارتقا و رشد اقتصادی خود هستند از اینرو بهره گیری مطلوب از دارایی های شهری به منظور جذب سرمایه و ورود به عرصه های رقابت، بیش ازپیش مورد توجهمدیران شهری قرار گرفته است. در این شرایط رقابت، با توجه به نقش برندسازی به عنوان ابزاری برای ایجاد مزیت رقابتی،دولت ها بر تقویت فعالیت های برندسازی شهری متمرکز شده اند بر این اساس، پژوهش حاضر سعی دارد تا با بررسی مفاهیمو دیدگاه های موجود در مورد برندسازی شهری، رقابت پذیری و رشد اقتصاد شهری، به استخراج شاخص های هر یکپرداخته و سپس با اولویت بندی شاخص ها، یک مدل مفهوم از برندسازی شهری در راستای رقابت پذیری و رشد اقتصادشهری ارایه دهد. تحقیق حاضر برحسب هدف، کاربردی و از لحاظ گردآویی اطلاعات، از نوع مطالعات اسنادی- کتابخانه ایو پیمایش بوده و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از مدل FANP استفاده شده است تا ضمن بهره گیری از مزیت های ذاتی روش تحلیل عاملی، ابتدا موضوع به ابعاد تشکیل دهنده تجزیه شود و سپس بااستفاده از روش ANP، این ابعاد، عناصر و ارتباط بین عناصر و خوشه مورد بررسی قرار گیرد. نمونه آماری پژوهش شامل اساتید و دانشجویان دکتری شهرسازی دانشگاه های علوم و تحقیقات تهران و شهر قدس بوده و روش نمونه گیری به صورت تصادف ساده می باشد. همچنین روش تحلیل عاملی با استفاده از 21 شاخص و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج پژوهش، بیانگر اهمیت و لزوم توجه به اصول برندسازی شهری مانند: خلق جاذبه های شهری، ایجاد مزیت هایمتمایز از مکان، افزایش مشارکت و بهره وری، اتصال و ارتباط شهرها، بهبود مکان، توسعه خلاقیت، حفظ و توسعه دارایی هایشهری در زمینه ارتقای قدرت رقابت و در نتیجه رشد اقتصاد شهری است. در پایان نیز راهبردها و پیشنهادهایی درخصوص برندسازی شهرها در راستای ارتقای رقابت پذیری و رشد اقتصاد شهری ارایه شده است.

Keywords:

برندسازی شهری , رقابت پذیری شهری , رشد اقتصادی , مدل F’ANP